Uit deze kaart blijkt in één klap dat het niet om hectares draait, maar om aantallen. Dat dit scharniertjes van groenblauwe dooradering zijn, mede bepalend voor connectiviteit en samenhang van de natuur. Het zal zo’n vaart niet lopen, wordt er gezegd, maar als dat zo is, waarom dan sleutelen aan de regels?
Beeld spreekt luider dan woorden?
Wellicht dat dit kaartje luider spreekt dan zorgvuldige betogen en overtuigende argumenten die we hebben aandragen? We hebben zó vaak naar voren gebracht:
- verhalen over welke plekken waardevol zijn en welke niet, en hoe je dat kunt vaststellen.
- Juridische kaders, risicoinschattingen, de omvang van het probleem voor woningbouw en wegaanleg en hoeveel vertraging een Wensen- en bedenkingenprocedure kost.
- Hoe de maatschappelijke onrust over het onderwerp moet worden gewogen.
- Wie het bevoegd gezag is en wie de probleemeigenaar als de verantwoordelijkheid voor oude bosgroeiplaatsen buiten GNN wordt losgelaten door de provincie.
- Of we per ongeluk geen kwalificerende habitats kwijtraken en zo de natuurherstelopgave nog meer vergroten.
- Of deze afbraak van oude bosgroeiplaatsen niet indruist tegen de in Nederland zo noodzakelijke zorg voor basiskwaliteit natuur.
En wij niet alleen
“Hoe neemt u de grote bezorgdheid en betrokkenheid van al deze insprekers en de volle publiekstribune mee bij uw besluitvorming?” vroeg SP-Statenlid Carla Klaassen aan gedeputeerde Harold Zoet.
Wij willen daaraan toevoegen: én de 52 ondertekenaars van de open brief van afgelopen januari.
“Ik neem het mee”, was het onbevredigende antwoord.
We vragen nog één keer: heroverweeg die ene zin in het coalitieakkoord. Blijf af van de oude bosgroeiplaatsen.
Op de foto: 14 insprekers en een volle publieke tribune tijdens de verkennende vergadering van Provinciale Staten op 26 november 2025.
Ingezoomd per regio
