Eén van de beschermingscriteria die GS nu voorstelt, is een minimale oppervlakte van 1 hectare. Maar omdat oude bosgroeiplaatsen vaak kleiner zijn dan dat, verdwijnt de bescherming voor een heel groot deel van de oude bosgroeiplaatsen buiten het Gelders Natuurnetwerk.
Dit miskent – opnieuw – de waarde van deze oude, onaangetaste bodems, en het belang daarvan, juist ook omdat ze verspreid door heel Gelderland voorkomen, voor biodiversiteit en natuurherstel. Schatkamertjes van de natuur zijn het, natuurparels vol zaden en schimmels die op geen enkele manier met compensatiemaatregelen te vervangen zijn.
Wat is het probleem?
En nog altijd is onduidelijk welk probleem hier mee wordt opgelost. Er bestaat een procedure met wensen en bedenkingen, die voldoende waarborg biedt voor zorgvuldigheid en weinig tijdverlies veroorzaakt bij infrastructurele projecten. De opheffing van de bescherming van zoveel oude bosgroeiplaatsen in Gelderland is dan ook overbodig.
We beraden ons op een reactie. Wordt vervolgd dus.