Journalist Marc Loeven keek wat verbaasd om zich heen. “Ik had oude statige bomen verwacht, maar dit lijkt een gewoon bosje.”

Frans Davelaar legt uit dat het bos waar ze staan, al minstens 200 jaar bosgrond is – in 1832 staat het al als bos op de kadastrale kaart. Dat betekent dat de bosbodem wemelt van oude zaden en schimmels. Zelfs al zijn de bomen zelf lang niet zo oud – het is een kostbare schatkamer van biodiversiteit en een belangrijk element voor groen-blauwe dooradering en en natuur in de buurt.

Ook ecoloog Rienk Jan Bijlsma van de WUR was mee. Hij liet zien hoe sommige planten hier floreren. Hij wijst op de gele dovenetel (foto boven deze pagina), en wijst aan de andere kant van het pad op de bloeiende grote muur (foto links).

“Deze planten verspreiden zich heel langzaam. Ze laten hun zaad vallen en dat is het. Het is niet zo als met besdragende planten, die verspreid worden door vogels, of planten die door de wind worden verspreid. Nee, deze planten zijn afhankelijk van deze plek. Haal je dit weg, dan is het ook weg.”

We lopen een stukje verder tot Rienk Jan een enthousiaste kreet slaakt. Hij buigt naar de grond en wijst naar een groen sprietje van een centimeter of 5. “Kijk, kijk, prachtig. Dit is bosgierstgras! Dat kan echt alleen in zo’n oud bos als dit.” Aan de andere kant troffen we een grotere pol – de foto links.

We zagen en hoorden nog veel meer. De reportage over de oude bosgroeiplaatsen wordt uitgezonden op radio Buitengewoon, omroep Gelderland, op 4 mei tussen 7 en 10 uur.